Απόγνωση

Έξαρση ανεπιφύλακτη!
Νοθευμένη προσμονή!

Στα φιλημένα μάτια σου
πρόωρα μαδήσαν οι βιολέτες
κ' η περιφρόνηση έγραψε
με χρώμα γκρι-λιλά
τις ζωγραφιές
που η όραση δεν πρόσεξε σαν αγαπούσε!

Ταμένοι στη σιωπή!
Λάφυρα της σιωπής!

Οι σκέψεις ερωτεύτηκαν
την ανθισμένη θάλασσα δειλά!
Τα πρώτα φώτα της αυγής
άγκυρες του φωτός εν μεσαυγούστῳ.

Χωρίς καμιά ελπίδα στο παρόν!
Χωρίς καμιά φροντίδα για το μέλλον.

Αδιάφοροι προσκυνητές της Ματαιότητας.

Οι προβολείς του ήλιου μάς τύφλωσαν.
Τ' άνθη μάς στερήσαν τ' άρωμά τους.
Τα πάντα γάβγιζαν στο διάβα μας.
Κι από παντού πύρινες φλόγες οι φωνές!
Καταραμένοι! Καταραμένοι!

Η αδελφή μου η Σοφία επιμένει να της γράψω.
Πώς; Με ποια χέρια; Με ποιον εαυτόν;

Μούχλιασε και το τελευταίο χαρτί
του ημερολογίου!