Ξαφνικά, δεν φωνάζουμε
δε συνωστιζόμαστε
συρρικνωνόμαστε εντός.
Απογυμνωμένοι απ’ τα λάβαρα
κυρτοί, από φορτίο βαρύ
υποδυόμαστε αδιαφορία
βουβά ελπίζοντας
σ’ ένα δεύτερο ζευγάρι φτερά.
Αναμένουμε
πυκνώνοντας αθόρυβα το κενό.
Ποτέ η σιωπή
δε φώναζε τόση απελπισία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου