Ο ομιλητής των ποιημάτων μου

Ποιος μιλά
μέσα στα ποιήματά μου;
 —
δε ζω σε κάποιο πλούσιο
προάστιο της πρωτεύουσας.
 —
Ταξιδεύω πολύ λίγο.
Κι η δουλειά μου
είναι σκληρή
όπως πολλών άλλων ανθρώπων.
 —
Ποιος όμως μιλά
μέσα στα ποιήματά μου;
 —
Η ψευδής συνείδηση;
Τα όσα έχω διαβάσει;
Υπάρχει κάτι απ` τα βάσανά μου
και τις καθημερινές μου σκέψεις
μέσα σ’ αυτά;
 —
Πιάνω μολύβι και χαρτί.
Κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρο.
Τούτη την ώρα του απομεσήμερου
η φτωχογειτονιά που μένω είναι ήσυχη.
Οι άντρες λείπουν στις δουλειές.
Οι γυναίκες απλώνουν τη μπουγάδα τους
στο μπαλκόνι, αφήνονται για λίγο
στη φροντίδα του χειμωνιάτικου ήλιου
κι επιστρέφουν στις κουζίνες τους.
Μυρωδιά τσιγαρισμένου κρεμμυδιού
φτάνει στο διαμέρισμά μου
κι εγώ συνηγορώ δυναμώνοντας την ένταση
της σονάτας για τσέλο in F minor (allegro) του Boccherini
που μ’ αρέσει.