Πώς ένα όνειρο του Γκόγια σε κλάσματα δευτερολέπτου εκτινάσσει
απ’ τα θολά κλινοσκεπάσματα λευτερωμένο σώμα,
έτσι αρπάζει ο Λόγος μου αυγουστολίδια* τσάμπουρα και τ’ απιθώνει
να σπαρταρώ στον ύπνο μου γλυκά να με πεθαίνει σε χώμα χωραφιού
να μ’ ανασταίνει -πέτρα άσπρη ξέξασπρη -μες στο νερό ριγμένη.
Υ. Γ. *Ποικιλία αμπέλου υψηλής ποιότητας που συνεχώς φθίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου