Ψυχή – Πατρίδα μου

Ψυχή – Πατρίδα μου νάσουν Άνοιξη
σε μιαν ηλιόσπορη του χρόνου χαίτη
μέσα μου χρύσανθο φέγγος τ’ ουρανού

Εξελικτικός λυρισμός και φρέσκο-
χυτός κούρος, λαμπύρισμα του Λόγου
λεύτερη πατριδοκλίνη του καιρού

Στίχος – αχός που δεν αποκρίνεται
παρά μ’ αντίλαλο ψυχών αχνών
ξεθάβοντας τη λήθη των αιώνων

Σαν ακρωτήρι ανείδωτο που φέρνει
τ’ αύριο μέσα μου θαμπό σαν προλαλιά
σα φτερολείτουργο που δε σωπαίνει

Στ’ αποχορτάριασμα των τάφων σου
φρεσκάρονται μνήμες λιθοκρίνες
κι ανυπόταχτες οι φτέρνες άθαφτες

Ψυχή – Πατρίδα μου, χρονοσκαμμένη
στο φως που γέννησε τ’άχρονο σύμπαν
πρόλαβε το πρωτόκαρπο θάμπος σου