Μακριά

«Πολύτιμες πληροφορίες» απεφάνθησαν
οι ανασκαφείς∙ ποιες ήταν
οι πολύτιμες πληροφορίες;
πήλινα αγγεία, λίθινα εργαλεία,
φούρνοι, κοντολογίς
ολόκληρο ένα σπιτικό
της έκτης προ ημών χιλιετίας

γι’ ακούστε να σας πω, ανασκαφείς
της έκτης ή δεν ξέρω ποιας μελλοντικής
χιλιετίας, για κοιτάξτε με καλά, ετούτη δω
η ξύλινη καρέκλα ή πολυθρόνα, πώς τη λένε
μη σας περάσει απ’ το μυαλό πως είναι
πολύτιμη ή άχρηστη πληροφορία, μη
διανοηθείτε
είναι η καρέκλα μου και μόνο αυτό
πέφτω απάνω της το κουρασμένο
μου κορμί, διαβάζω
την εφημερίδα μου όπως τώρα, ετούτη
τη στιγμή, εγώ που σας μιλώ
άνθρωπος ζωντανός τής τρέχουσας
χιλιετίας, χάνω
τα λόγια μου, θυμώνω
ανασκαφείς, πού ζείτε
σε ποιον κόσμο;

ποιον αιώνα τής πληροφορίας; ποια
διαστροφή, ποιαν αποστείρωση, θύματα
οικτρών συγχύσεων
και μιας και το ’φερε η κουβέντα, ούτε
τον υπολογιστή μου μην
τολμήσετε, μην πιάσετε στο στόμα σας, τι άλλο
πια να περιμένουμε, μην είναι
και τα κόκαλά μας
πολύτιμες πληροφορίες;

λοιπόν μακριά!
μακριά απ’ τον αργαλειό τής μάνας μου, μακριά
απ’ το λίκνο τού εγγονού μου
μακριά απ’ τη ζωή μας κι απ’ τα ίχνη της
καινούργιους
καμαρώνετε θεούς, πλην έχω
για σας μιαν εμπιστευτική
πληροφορία, η ὕβρις
ήταν εδώ απ’ την αρχή τού κόσμου και ποτέ
ποτέ δεν άλλαξε τη ρότα της.