Δάκρυα και γέλιο

1. Να μου χάριζαν όλους τους θησαυρούς του κόσμου,δε θα'δινα σ'αντάλλαγμα το γέλιο της καρδιάς μου.Μήτε θα 'θελα , σπρωγμένος απ'την αγωνία μου , να χάσω τα δάκρυά μου, γιαμια άγονη ηρεμία .Κι ελπίζω , ολάκερη η ζωή μου πάνω στην γη τούτη να 'ναι δάκρυα και γέλιο.

Δάκρυα που εξαγνίζουν την καρδιά μου και φανερώνουν το μυστικό της ζωής και του μυστηρίου της .

Γέλιο που με φέρνει κοντά στους συνανθρώπους μου.

Δάκρυα που μ'ενώνουν με τους πονεμένους.

Γέλιο που συμβολίζει τη χαρά για την ίδια μου την ύπαρξη.

Χίλιες φορές καλύτερος ο θάνατος από ευτυχία παρά μια μάταιη ζωή γεμάτη απόγνωση .

Αιώνια να πεινω γι'αγάπη και για ομορφιά είναι ο κρυφός μου πόθος .Και ξέρω τώρα ότι εκείνοι που μόνο πλούτη κρατάνε είναι δυστυχισμένοι, μα εμένα τ'αναστενάγματα των εραστών πιότερο με γαληνεύουν κι από τη μελωδία της λύρας.

Όταν έρχεται η νύχτα το λουλούδι διπλώνει τα πεταλά του και κοιμάται με τον Έρωτα, και τηναυγή ανοίγει τα χείλη του για να δεχτεί του Ήλιου τα φιλιά , που κι αν μια στιγμή τον κρύβουν σύννεφα διαβατάρικα , γοργά όμως φεύγουν.

Η ζωή των λουλουδιών είναι ελπίδα κι ολοκλήρωση και ειρήνη.

Δάκρυα και Γέλιο.

Το νερό χάνεται κι υψώνεται και σύννεφα γίνεται πάνω απ'τους λόφους και τις κοιλάδες.

Κι όταν συναντά τ'αγέρι, πέφτει στούς αγρούς κι ενώνεται με το ρυάκι που κυλάει για τη θάλασσα, τραγουδώντας.

Η ζωή των σύννεφων είναι μια ζωή συναντήσεων.

Δάκρυα και Γέλιο.

'Ετσι το πνέυμα αποχωρίζεται το κορμί και προχωράει στον κόσμο της ύλης, περνώντας σαν σύννεφο πάνω από τις κοιλάδες της θλίψης και τους λόφους της ευτυχίας μέχρι που συναντά την αύρα του θανάτου και ξαναγυρίζει στο ξεκίνημά του, τον ατέλειωτο ωκεανό αγάπης και ομορφιάς που είναι ο Θεός .

 

2. Δημιουργία

 

 

Ο Θεός χώρισε ένα πνεύμα από τον εαυτό του , κι έπλασε μ'αυτό την ομορφιά . Την πλημμύρισε μ'όλες τις ευλογίες χάρης και καλοσύνης.

Της έδωσε την κούπα της ευτυχίας κι είπε:

"Mην πιείς από την κούπα τούτη, παρά μόνο αν ξεχάσεις το παρελθόν και το μέλλον , γιατί

η ευτυχία δεν είναι παρά η στιγμή ".

Και της έδωσε τη κούπα της θλίψης κι είπε :

"Να πιείς από την κούπα τούτη και θα καταλάβεις το νόημα των πρόσκαιρων στιγμών της χαράς της ζωής, γιατί

η θλίψη πάντα είναι περίσσια".

Κι ο Θεός της χάρισε μια αγάπη που θα την εγκατέλειπε για πάντα με τον πρώτο στεναγμό γήινης ικανοποίησης και μια γλύκα που θα 'φευγε με την πρώτη γνώση της κολακείας .

Και της έδωσε σοφία από τον ουρανό για να την οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι , και τοποθέτησε στα βάθη της καρδιάς της ένα μάτι που βλέπει το αόρατο και δημιούργησε μέσα της αγάπη και καλοσύνη για όλα τα πράγματα ,Την έντυσε με φορέματα ελπίδας που οι άγγελοι του ουρανού είχαν υφάνει από τα χρώματα του ουράνιου τόξου,Και τη σκέπασε με τη

σκιά της σύγχισης , που είναι η αυγή της ζωής και του φωτός .

Έπειτα ο Θεός πήρε φωτιά από το καμίνι της οργής και καφτό άνεμο από τη έρημο της άγνοιας , και κοφτερή άμμο από την ακρογιαλιά του εγωισμού , και χώμα κάτω από τα πόδια των αιώνω , και τ'ανακάτωσε κι έφτιαξε τον Άνθρωπο .

Έδωσε στον Άνθρωπο μια τυφλή δύναμη που λυσσάει και τον σπρώχνει στην τρέλλα , που σβύνει μόνο με τη ικανοποίηση του πόθου, κι έβαλε μέσατου ζωή που έιναι το φάσμα του θανάτου.

Κι ο Θεός γέλασε κι έκλαψε .Ένοιωσε μεγάλη αγάπη και οίκτο για τον Άνθρωπο, και τον προστάτεψε κάτω από τις συμβουλές του.