Αντοχή,

Αντοχή, αντοχή ταίριαξα τα βήματα
της διαδρομής, ως εσένα…
Το μονοπάτι του αγεριού θα πάρω
και θα’ρθω να σε βρω
σε χρόνο που χρειάζονται τα πλήκτρα του πιάνου
να διαβούν την κλίμακα του σολ…
Θα κόβω αστέρια στο δρόμο
Να σου τα κρατώ.
Θα προσγειωθώ σε μια φυσαλίδα της θάλασσας
Θα με εντοπίσει η όσφρησή σου, σαν φτάσω…
Ό,τι είχες φυτέψει σ’εμένα
έχει μεγαλώσει
έχει βγάλει ανθούς
και μοσχοβολάει…
Θα στρώσουμε πάνω στις φουρτούνες
τ’αστέρια…
Το φως τους
κι ένα ροδάκινο
Να μοιραστούμε
Μιαν ομορφιά
…και φεύγω.

Πίσω μου
Θ’αφήσω
τους άρτους να πληθαίνουν…