To όνειρο

Δάκρυα ψυχής που μάτωσαν,
ξεχάστηκαν στο χρόνο,
και ξεθώριασαν την θύμηση,
του πουθενά του.

Ένα ξεχασμένο άστρο,
ξεψύχησε στην θύμηση,
στους δρόμους του ουρανού του.

Άκαρπες οι ελπίδες,
και εσύ δορυφόρε της ψυχής,
χάθηκες μαζί του.

Ματωμένα τα όνειρα,
από τη μαύρη αστερόσκονη,
που ρήμαξε τα όνειρα.

Άδειος ο κήπος του ουρανού,
δορυφόροι μοναχικοί,
η θύμηση ανύπαρκτη.

Εμείς ελπίζουμε στο θαύμα,
μιας ανασφάλιας και ενός αινίγματος,
που ρήμαξε την ελπίδα..

Το ταξίδι του ονείρου,
μακρινό, πονεμένο,
δύσκολο και άπιαστο…