Είχα μάθει να γεμίζω

"Είχα μάθει να γεμίζω, με μια τάξη/ ανέκαθεν τα όνειρα, ξεγελούσαν/ αλλά και μια φτηνή, επιλεγμένη πραγματικότητα/ ασπαζόμουν σαν θρησκεία, μια αλλαγή/ ένα κατέβασμα, μέχρι την κόλαση/ και πάλι ψηλά, στα ίδια σύννεφα/ ένα σύννεφο ο ορίζοντας/ στο γκρίζο, περίτεχνα πλεγμένος/ παγιδεύτηκα στις διαπιστώσεις/ ερωτεύτηκα τη σκιά σου, βαθιά έμενε χαραγμένη/ δεν μιλούσε, δεν ζητούσε, μόνο έδινε/ τα χρόνια παράξενα/ οι άνθρωποι έκλειναν δίπλα, τόσο κοντά/ μα πάντα φεύγαν, απομακρύνονταν/ κενό μοιρασμένο, σε διαμερίσματα/ μεγάλωνε την ανασφάλεια/ είσαι δίπλα, είμαι δίπλα, τόσο ξένοι/ κι όμως η τύχη, μας έφερνε κοντά/ όχι για να χαθούμε, όχι να κρατούμε το κάτι/ αναγκαία μια συνάντηση, σαν ξεκαθάρισμα/ ένας δρόμος αδιέξοδο, ο τόπος μας/ η ώρα καθορισμένη, λίγα λόγια ταυτότητα/ ένα άγγιγμα καθαρό, σαν χαμόγελο/ και μετά; θα το δούμε μοιραία."