Κι όμως

"Κι όμως θες, να στέκεσαι/ και να λέγεσαι άνθρωπος/ σταματάς στο δρόμο/ όχι από ανάγκη ή κάποια θυσία/ απλά σταματάς, γιατί ψάχνεις/ πάντα ψάχνεις, να δεις τι έχασες/ για ένα λεπτό, ένα χρόνο, μια αιωνιότητα/ το ίδιο κάνεις και φθείρεσαι/ γιατί οι άνθρωποι, πάντα φθείρονται/ κι αν βλαστημάς, είναι από συνήθεια αυτής της φθοράς/ δεν κατάφερες ποτέ, να συμβιβαστείς με το αόριστο/ ούτε το ήθελες/ είναι στιγμές που σε βαριέμαι, μα ξέρεις να με πιέζεις/ να σε αποδέχομαι, όπως είσαι/ ακόμα και να με ταπεινώνεις/ με τα δίκια σου, τα όποια δίκια σου/ σε ένα ορίζοντα λαθών/ όπου αξία, έχει μια πρωτοβουλία/ ένα φτηνό στενό, έστω και αδιέξοδο."