"Της αρκούσαν, λίγα κύματα/ εδώ και ώρα/ απομονωμένη, από τις σκέψεις
της/ ξέπλενε μια αντίθεση, σε μια θάλασσα/ παγιδευμένη από φιλοδοξίες/
και άρρωστους έρωτες/ πιέζονταν, ζητούσε διέξοδο/ όσο χτυπούσε στις
πέτρες, ένα κύμα/ και ξάπλωνε στην άμμο, κάποιο άλλο/ σιγομουρμούριζε,
ένα τραγούδι/ λίγοι στίχοι, έρχονταν από παλιά/ ξεβαμμένοι στο χρόνο/
και αλώνιζαν ότι πονούσε/ σε μικρά, ατέλειωτα κομμάτια/ μετά, απόλυτη
σιωπή/ κρατούσε μόνο η ανάγκη/ να νιώσει το πέλαγος."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου