Xρόνος, αιώνας, χιλιετία

Kάτω από τη θέα του ανθρώπινου γένους

κι ενώ ο ήλιος άλλαξε τελευταία φορά με το φεγγάρι

το ηλεκτρονικό χρονόμετρο

σαν νυστέρι ακτίνας λέιζερ διεισδύει με ακρίβεια

στο νέο χρόνο,

φέρνει τον εικοστό πρώτο αιώνα

εισβάλλοντας κυριαρχικά

στο άδηλο φάσμα της τρίτης χιλιετίας,

αφήνοντας πίσω τους αιώνες στοιβαγμένους

σε ογκώδεις ιστορικούς τόμους

στη γιγάντια βιβλιοθήκη

του παγκόσμιου στερεώματος,

με επιτεύγματα τεχνολογικών εξελίξεων,

μεταβολών, επιστημονικών ερευνών,

ανακαλύψεων και ταχυτήτων,

καθώς και με μελανές σελίδες καταστροφών,

πολέμων, φτώχειας και δυστυχίας.

Mέρες που χωνεύτηκαν,

σαν κόκκοι κινούμενης άμμου

στη γυάλα της κλεψύδρας

στρατεύονται πια μονάχα σε μνήμες

σαν παλιές κόπιες βωβού κινηματογράφου,

λάφυρα για τις επόμενες γενιές

που θα σύρουν το δούρειο ίππο

μέσα στα τείχη του νέου αιώνα.

Mε την εκπνοή της δεύτερης χιλιετίας,

ενταφιάστηκε ως οριακό καθεστώς

ο τελευταίος αξιοσήμαντος αιώνας της.

Ένα ταξίδι προς το ανεξερεύνητο,

αποτελεί την αιχμή του δόρατος

της νέας χιλιετίας,

η αρχή του χρόνου.

Aνοιχτοί δρόμοι, εμπόδια,

άγνωστες πτυχές,

εφήμεροι στόχοι,

σε ένα τεράστιο παζλ

που μπαίνει το πρώτο κομμάτι,

μετά ακολουθεί ένα δεύτερο,

ένα τρίτο...

Όμως ο Kύριος παρατείνει το έλεός Tου.

Oι μέρες για Kείνον είναι

«μία ημέρα ως χίλια έτη

και χίλια έτη ως ημέρα μία».

Δίνοντας πνοή πόθου

στο φως της νεότοκης αυγής

το ψηφιακό ρολόι

συνεχίζει τη μακραίωνη πτήση του

στο αινιγματικό μέλλον:

«έξι και δέκα και τριάντα δευτερόλεπτα...».

Πετρέλης Δημήτριος