Απουσιάζω απ’ το μέλλον σου
κι ακούω στο όνομα Φλώρα
Κοιμάμαι κάθε βράδυ στο ίδιο κρεβάτι
Σ’ αναζητώ;
Είναι η μοίρα
Και η φαντασία
Αξίζουν τον κίνδυνο;
Η ζωή μας στο μηχανοστάσιο του ονείρου
Θυμάσαι που μ’ αγαπούσες;
Θυμάσαι που δεν μ’ αγαπούσες;
Ύστερα το παρόν γίνεται φωτοβολίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου