Voluptas

Ελάτε, ο κόσμος όλος είμαι 'γω.
Μες απ' τα χρυσοκόκκινα μαλλιά μου
απ' τη ματιά κι από τα δάχτυλά μου
της ηδονής πετιέται το στοιχειό.
Ελάτε, ο κόσμος όλος είμαι 'γω.

Με ρόδα ευωδιασμένο έχω το στρώμα
κι επάνω του -μεθυστικό πιοτό-
χυμένο τ' αλαβάστρινό σου σώμα.
Όμως αγάπη μη γυρεύετε απο μένα,
δε θα με δείτε μπρος σας να λυγίσω
και πάνε τα τραγούδια σας χαμένα.

Μέσα μου άγριες νιώθω επιθυμίες
και τις ερωτευμένες σας καρδιές
πως θα 'θελα να μπόρεια να μασήσω
μες στα λευκά μου δόντια τα γερά,
σα φρέσκα μυγδαλάκια τραγανά
και τον αιμάτινο χυμό τους να ρουφήξω!

Δάκρια δε θέλω, δε ζητώ,
παρά φωτιά για τη φωτιά μου,
τα σαρκικά φιλιά μου
στόμα που στάζει φλόγα να γευτεί.

Ω! τι με νοιάζει τότες κι αν κοπεί
το νήμα από της Μοίρας μου τ' αδράχτι,
αφού θα νιώθω πως θα σκορπιστεί
από ηδονή το είναι μου σε στάχτη.