Έρωτας Τάχα...

Έρωτας τάχα να 'ν' αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου,
που σα βραδιάζει, τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να δω
παράθυρά σου;

Έρωτας να 'ναι η σιωπή
που όταν σε βλέπω μου το κλει
σφιχτά το στόμα,
που κι όταν μείνω μοναχή,
στέκω βουβή κι εκστατική
ώρες ακόμα;

Έρωτας να 'ν' ή συφορά
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που χει φορέσει
κι έρχετ' ακόμη μια φορά
με τέτια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;

Μα ό,τι και να 'ναι το ποθώ
και καλώς να 'ρθει το κακό
που 'ν' από σένα,
θα γίν' υπέρτατο αγαθό
στα πόδια σου αν σωριαστώ
τ' αγαπημένα...                                    ("Τα Δώρα Της Αγάπης")