Ίλιγγος

Κλεισμένη στου κρανίου μου το γρανίτη
η σκέψη μου οργιάζει και σφυρά
σκάβοντας σπήλαια κι άντρα φοβερά
με φαντασία διαβολικού τεχνίτη.

Κι εμπρός σε βάραθρα που ο νους μου φρίττει
μ' ακράτητην ορμή κατηφορά.
Κάτου βογούνε σκοτεινά νερά
σε χείμαρρου ξεχειλισμένη κοίτη.

Της τρέλας ο ίλιγγος παραμονεύει
με του φιδιού το βλέμμα σαγηνεύει
και την τραβάει μαγνήτης στον γκρεμνό.

Χίλια γυάλινα μάτια την κοιτούνε
λιθάρια, οι λογισμοί κατρακυλούνε
και ξαφνικά, πηδά μες στο κενό!