Στον Πύργο Μου

Στον πύργο μου το μακρινό
σας καρτερώ αδερφούλες μου
να ζήσουμε μαζί.

Όποια από σας έχει καημό,
όποια πονεί αδερφούλες μου
σ' εμένα ας ερθεί.

Στα σκαλοπάτια καρτερώ
για να δεχτώ αδερφούλες μου
την καθεμιά μ' ένα φιλί.

Με αμάραντο και με κισσό,
στεφανωμένες,
στο δώμα μου θα μπείτε το βουβό.
Αγαπημένες!

Έτοιμες κλίνες δροσερές
κι ευωδιασμένες,
εσάς συντρόφισσες χλωμές
και κουρασμένες

προσμένουνε, τον ύπνο το γλυκό
για να σας δώσουν
κι απ' της ζωής για λίγο το δαρμό
να σας λυτρώσουν!

Κι εγώ στον Πύργο τον κλειστό
που θ αγρυπνώ αδερφούλες μου
την ώρα εκείνη την κρυφή,

ίσκιος, αέρας θα γενώ
και θα χυθώ αδερφούλες μου
στης καθεμιάς σας την ψυχή.

Κι όλον τον πόνο σας θα πιω
για να πονώ αδερφούλες μου
εγώ, για όλες σας μαζί!