Χωρισμός

Χρυσό μου αγόρι, θέριεψεν ο πόνος
μες στη δοκιμασμένη μου καρδιά.
Για συλλογίσου! Πέρασ' ένας χρόνος
που μ' άφησες να πας στην ξενητειά.

Η ορφανή αγκαλιά μου σε γυρεύει
- φωλιά δίχως τη ζέστη του πουλιού -
το στόμα μου για σε κρυφοσαλεύει
κι ακούω τον κούφιο ήχο του φιλιού.

Μέρα τη μέρα σώνονται τα χάδια
που γέμιζαν για σε τα δυο μου χέρια,
κι έτσι σφιχτοδεμένα τώρα κι άδεια
μοιάζουν σα να τα λάβωσαν μαχαίρια...