ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΕΝΕΤΗ

Αστρα κατηφορίζετε στα όρη στα λιβάδια
άστρα που βλέπετε ανθρώπους να πονούν
σε μια στροφή και τα δικά μου χνάρια
πίσω αφήνουνε φωνές που μ΄ αγαπούν

Άστρα που γλυκοκλίνετε το μάτι στα λουλούδια
κείνα την νύχτα, που στους γυαλούς ανθούν
πάρτε τον πόνο μου και κάντε τον κομμάτια
σ΄ ένα γκρεμό, καθώς θα σβήνουν, να καούν.