τα φίδια

Οι πλούσιες των παραποταμίων των λιβαδιών φυτείες

μολύνονται από τα φαρμακερά, τα αισχρά τα φίδια:

τα ωραία καλάμια, θρυλικά της δροσιάς των οχτών τα στολίδια

χάμου, των πλατανιών τα πηχτά φύλλα, –εστίες

όλα γινήκανε στις όχεντρες, που είναι Αμαρτίες

παλιές, βαρειές, τιμωρημένες: «Σεις την ίδια

τη Γη, που σας εγέννα, να την τρώτε! Και τις θείες

εκστάσεις τ ’ ουρανού να στερηθείτε, ω αισχρά φίδια!»

είπεν ο Θεός.

                 –Μα κι’ από σένα, ω Γόητα, κι’ απ’ το κορμί σου

το αγαλματένιο, Έφηβε μάγε, το μουντό σαν γάλα,

με τις απόπνοιες μόσχου αγνού βουνίσιου,

κι’ από τα μάτια σου τα ερωτικά και τα μεγάλα,

κι’ από τα μελιστάλαχτα τα χείλια,

πετιέται βάρβαρη όχεντρα και με δαγκώνει, η Ζήλεια.