Σελίδες

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2025

Στων ασφοδέλων τους λειμώνες / Ποταμιάνος Γιάννης



Εκεί που κατοικώ
στ’ αλωνάκι των άστρων
τ’ αστέρια τρεμοσβήνουν
τα ερωτηματικά τους
Κοιτάζονται στα μάτια
ο Αυγερινός κι’ η Πούλια
Και το φως μαχαίρι κοφτερό
καθαρίζει το όνειρο σαν μήλο
Να μένει απροστάτευτη η άσπρη σάρκα
καθώς καρτερεί τη ματαιότητα
Εκεί που κατοικώ στον προθάλαμο
του αδιανόητου
Επαίτης στα σκαλιά της αιωνιότητας
ζητιανεύω αθανασία
Εκεί που οδοιπορώ στο άβατο της σκέψης
υποκλίνομαι
καθώς λαμπυρίζουν τ’ άστρα
στη μαύρη χλαμύδα του αρχιερέα
κεντημένα
Κι όταν η λόγχη της σιωπής καρφώνεται
στα πλευρά του χρόνου
πυκνή πέφτει η καταχνιά
να οξειδώνει την προοπτική μου
Αφού στις σπείρες του γαλαξία μας
στροβιλίζεται η μοναξιά
Εγώ ερεβώδης,
στων ασφοδέλων τους λειμώνες οδοιπορώ
Εγώ ανέστιος
στα νεφελώματα της προσμονής υψιπετώ
Και ως πυράκανθος αειθαλής
ταΐζω τα κοτσύφια
στους δύσκολους καιρούς το καταχείμωνο
Κι’ όπως η στείρα σκέψη παρακμάζει
ατελεύτητη η απαντοχή μου πεζοπορεί
πολύανθη στην άδηλη ελπίδα
Έτσι με οθόνια τις αυταπάτες μου
σκεπάζω τις πληγές μου
καθώς με οιμωγές μοιρολογώ
τις θλιβερές αποδημήσεις μου
Γιάννης Ποταμιάνος

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2025

Δρομολόγια / Ρούλα Τριανταφύλλου


Γνώριζε δρομολόγια, σταθμούς, γκρίζα βαγόνια.
Γεμάτος προσμονή σε σταθμό μεθοριακό,
στο τελευταίο σκαλοπάτι.
Ένα μαντήλι, ένα φιλί, ένα δάκρυ
κάποιας που αγάπησε πολύ
κι ο χρόνος τους χωρίζει.
Δρομολόγιο η ζωή του
με εισιτήριο ληγμένο στη τσέπη.
Χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς αλλαγές.
Παράλληλες γραμμές εσύ κι εγώ.
Στις αποβάθρες ξεχασμένη η αγάπη.
Το σφύριγμα των συρμών μουσική μελαγχολική
σαν χωρισμός, σαν τρένο,
σαν δρομολόγιο σε σταθμό λησμονημένο.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025

Αλεξάνδρα Ζερβού (μικρό βιογραφικό)

 Η Αλεξάνδρα Ζερβού είναι καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας και Παιδικής Λογοτεχνίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές Συγκριτικής Λογοτεχνίας, Θεωρίας Λογοτεχνίας και Κλασικής Φιλολογίας στα Πανεπιστήμια Nanterre (Paris Χ) και της Σορβόννης (Ρaris IV). Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την πρόσληψη και την παρουσία των Κλασικών στο σχολείο και γενικότερα στο σύγχρονο κόσμο. Έχει δημοσιεύσει επιστημονικά βιβλία και άρθρα.

ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ / Ζερβού Αλεξάνδρα


Βαθύτατα συγκινημένες,
σπουδές σωμάτων και ψυχών,
τις απαντούσες στ’ ακρογιάλι,
στις θορυβώδεις αγορές του άστεως
και των τριόδων τους συνωστισμούς.
Κι άλλες καλλίφωνες και σπάνιες,
τις γνώρισες στα σπουδαστήρια,
και στις σχολές και τ’ αρχαιοπωλεία.
Όλες μαζί, να συγκροτούν αρμονικά
κύκλιους χορούς κι ερωτικά ντουέτα,
κομμούς ελληνικούς, χρησμούς,
μελίρρυτες παραμυθίες…
Ντίβες, να τραγουδούν για θεατές
που βρέθηκαν σε λάθος αίθουσα,
τυλίγονται στη βελουδένια λήθη τους
κι αποχωρούν, όλο αρχοντιά και χάρη.
Ωραίες άγνωστες και παρερμηνευμένες.

Η ματαίωση της Τηλεμάχειας / Ζερβού Αλεξάνδρα



                                                 
Η εφηβεία μου  διαρκεί δεκαετίες.
Ήδη με βρήκε το ήμισυ του αιώνος
να διατηρώ μια στάση εφηβική,
 όλο αιφνίδια ερυθήματα αιδούς
και με μια κάμψη του κορμού μπροστά.

Καρφώνω ακόμα στη μοναχική μου κάμαρα
τεράστια πρόσωπα, αφίσες και παντιέρες.
Διαβάζω ευπώλητα για νεανικό κοινό.
Ακκίζομαι, λικνίζομαι σε ξέφρενους ρυθμούς.
Όμως, γυρίζω σπίτι πριν απ’ τα μεσάνυχτα,
(Γι’ αυτό δεν ξέρω αν κρατούν τα μάγια,
ή λύνονται.)

Μιαν ιδιόλεκτο αμφίσημην επίσης
καλλιεργώ με γνώση κι επιμέλεια,
εντροπαλή μαζί κι αυθαδεστάτη.
Όμως, με ποιον να την μιλήσεις τώρα;

Οι σύντροφοι σκορπίσαν ένας- ένας.
Φευγάτοι, κυρτωμένοι, φαλακροί
Και το καράβι σ’ άλλους ναυλωμένο.
Κι ο Μέντης-Αθηνά, γριά παιδίσκη,
ξεμωραμένη, ανδρόγυνη…

Η Τηλεμάχειά μου ματαιώθηκε
Και δεν απέπλευσα ποτέ για μαθητεία.
Και δεν συνετελέσθη ενηλικίωση.
(Δεν ωριμάζεις με τον πόνο,
γερνάς μόνο). 

Εν τούτοις πάλι ετοιμάζω εντατικά
επίπονο ταξίδι θεωρίας
(και εμπορίας, αν κατορθωθεί).
Να δώσω και να πάρω απ’ τους σπουδαγμένους.

Η μαραμένη λογιοσύνη μου εκ-ποιεί
πονήματα μιας γερασμένης εφηβείας.

ΩΡΙΜΟΤΗΤΕΣ / Γιώργος Αλεξανδρής

              

Τον έσμπρωξαν στο περιθώριο ο χρόνος και η ζωή,
την ώρα που δαψίλευε ωριμότητα στον κόσμο
κι απόμεινε σκεφτικός ν’ ανακαλεί και να ερμηνεύει
μέρες και πρόσωπα γνωστά και μια ζωή στρογγυλεμένη.

Κατανοούσε βεβαιότητες και εξίσωνε αγωνίες,
αμφισβητούσε αλήθειες και δίκαζε προθέσεις
κι ανίχνευε στη συμμόρφωση και την ανυπακοή,
κρυφά ελευθερίας θέλγητρα και αυτονομίας πάθη.

Ώριμες πράξεις η ζωή,χωρίς ρωγμές ο χρόνος
και οι διαστάσεις του μικρές,ίσαμε τη δημιουργία,
για να χωράει η αρετή, του χαρακτήρα οι μεταπτώσεις,
δασκαλεμένη πρόβλεψη και ωριμότητα ιστορίας.

Υπέκυπτε κι η λογική στον πειρασμό των θαυμάτων,
τακτοποιούσε δόγματα και οφειλές, επόπτευε μεγαλεία,
ώριμο λόγο άρθρωνε, φυλλομετρούσε ιδέες
και ησύχαζε τη συνείδηση στις κοινές παραδοχές.

Τώρα που στοχάζεται την τάξη ως πλάνη και αγυρτεία,
πώς θα ’ θελε ν’ αφεθεί  σε υπερβολές και υστερίες,
σοφότερος να παρασυρθεί σε λάθη και παραλείψεις,
και τη δική του ωριμότητα χωρίς σχήμα να βιώσει.

                          Γιώργος  Αλεξανδρής

ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ / Σταυραετός / Β.Α

 


 

Θεέ μου

χινοπώριασε κρύωσε και βρέχει ο καιρός

μας κλέβουν καθημερινά και μας ληστεύουν

οι αρχές οι εξουσίες του αιώνος τούτου

στη << συνετή >> δι’ εαυτούς

που κάνουν διαχείριση του ψυχοκτόνου πλούτου.

Λεφτά δεν έχουμε ούτε για μια ανάγκη ανθρώπινη

και μεις φτωχοί 

το  χρήμα  για ανομία δε ζηλέψαμε ποτέ μας

μα Εσύ αν κρυώσεις

στο γραφείο του πρωθυπουργού

του επισκόπου του προϊστάμενου του διεφθαρμένου δικαστή

πήγαινε να ζεσταθείς Θεέ μας.

Σηκώνεται κρύος βοριάς άσπρος διαβαίνει ο χιονιάς

και στου πρωθυπουργού

του επισκόπου

του εμπορικού προϊστάμενου

του διεφθαρμένου δικαστή απάνω το τραπέζι

αχνίζει η σούπα η ζεστή

το άριστο το επιδόρπιο το δείπνο

και μεις φτωχοί

μες της ψυχής μας τα κουρέλια τυλιγμένοι

να ξεχαστούμε κοιτάμε νηστικοί με λίγο ύπνο.

Και Συ αν πεινάσεις Κύριε και βοηθέ μου

πήγαινε εκεί να φας

Εσένα θα Σου δώσουν

εμάς για ακόμα μια φορά θα μας Σταυρώσουν.

Κι αν αρρωστήσεις Θεέ μου

πήγαινε στους φιλοχρήματα αντ’ επιστήμονες γιατρούς

να σε προσέξουν περισσά

όπως προσέχουν τον πρωθυπουργό

τον υψηλό επίσκοπο το διεφθαρμένο δικαστή

τον προϊστάμενο τον παχουλό τον τραπεζίτη

εμάς ένα σιρόπι πληρωμένο για το βήχα μας αρκεί

και να γυρίσουμε να πεθάνουμε ταπεινά

στο παγωμένο με υγρασία και ενοίκιο σπίτι

που στάζει και νερά

στα τζάμια που φιλιώνει ο αέρας

και να λέμε δόξα

στις αρχές τις εξουσίες του αιώνος τούτου

που όσο κι αν πονάμε τις νυχτιές

ακόμα μας αφήνουν να ξαναδούμε το φως της μέρας.

Κι όλοι αυτοί

μας λεν πως έκανες παράδεισο τη γη

για κάθε ταπεινή ψυχή γαληνεμένο έναν  λειμώνα

μα για να καταλάβεις πόσο πολύ Σε εξαπατάν

έλα και Συ κοντά μας να ζήσεις σαν άνθρωπος φτωχός

Φθινόπωρο ένα βροχερό κι έναν κρύο Χειμώνα.

Κι αν σου μιλάμε τόσο αληθινά

με χείλη της ψυχής μας πικραμένα

Συγχώρεσέ μας Θεέ μου!

Είσαι ο Θεός μας

και ελπίδα μόνη  στον κόσμο αυτό έχουμε εσένα.

                                                         

                                                                       Β.Α

 

 

 

 

 

 

 

 

ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΑΡ / Αλεξανδρής Γιώργος



Στο πρώτο σου βήμα,
μ’ εκείνο το καθάριο και βέβαιο βλέμμα,
γύρισα την πρώτη μου σελίδα.
Την πρώτη φορά που αμήχανα
πρόφερα μισόλογα με κόμπους,
μου έγνεψες την ελπίδα.
Και κινήσαμε μαζί το μεγάλο δρόμο.
Από την άκρη της γης
ως τ’ ουρανού τη στράτα.
Και πηγαίναμε μαζί.Πάντα μαζί.
Πότε ‘γώ στα βήματά σου,
πότε στις σελίδες μου εσύ.
Κι όλο τρέχαμε,όλο τρέχαμε,
πότε στις βεβαιότητές σου και τη βιάση,
πότε στο ξάφνιασμα και την άργητά μου.
Κι ανάσαινα να σε προλάβω φέγγισμα
και σώπαινα όνειρο να σ’ αγγίξω.
Το γέλιο σου κόκκινη ανατολή
κι η αγωνία μου λιόγερμα βαθύ.
Αυγερινός εσύ και αύρα πρωινή,
αγέρι δειλινού εγώ κι Αποσπερίτης.
Διάβαινες μπροστά κι εγώ ακολουθούσα.
Χρώμα και μύρο η άνοιξη
στα γρήγορα βήματά σου,
ωδή και ύμνος στις σελίδες μου
το λάμπρισμα της μορφής σου.
Και τάχυνα το ρυθμό μου να ισιώσω
και θάρρεψα αντίλαλος της φωνής σου
να σε ακούσω προσευχή
πίστη κοινή να σε σμιλέψω,
παράκληση οι μύχιες πεθυμιές
κι απάντημα ζωής η απόφασή σου.
Και φίλιωνα κι αντέγραφα
στις άγραφες σελίδες μου αλήθειες,
πύκνωμα λόγου και άνοιγμα ψυχής,
όρκους τιμής και δόκιμες υποσχέσεις.
Με κοίταξες,τις σκέψεις μου αφουγκράστηκες
και γρηγόρεψες την υπράσπισή μου.
” Φιλόσοφος γαρ!
Οι σελίδες σου το γράφουν.
Ο χρόνος είναι πρόβλεψη
και πρόσταγμα ανάγκης η αγάπη.
Του νου το ταίριασμα αποζήτηση
και της ψυχής το μιλητό αρμονία.
Φιλόσοφε γαρ!
Οι γειτονιές δε σμίγουνε.
Γνωρίζονται, αγαπιούνται
μα μένουν γειτονιές”!
Και φάνταζες ανθισμένη μυγδαλιά
και μάκραινες κελαηδισμός τ’ Απρίλη
και έμενα δέντρο φθινοπωρινό
κι αλάργευα νυχτοπουλιού απόηχος.

  Γιώργος  Αλεξανδρής

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2025

ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΓΙΑ ΚΙΘΑΡΑ / Αντώνης Περδικούλης


Για μιάν αιώρα
λίγον ήλιο
ένα κομμάτι
ουρανό,
θα φύγω πάλι
γιά άλλα κάλλη
νά'χω στην πόρτα
το Θεό..
Μακρυά η εσπέρα
λίγοι οι φίλοι
πλύνετ'η νύχτα
στο γιαλό,
θ'ανοίξει τώρα
άγιο ανθάκι
να τό'χω στέρνο
για φυλαχτό..
Μιάν άλλη μοίρα
σε τόπο ξένο
θα πάω στην τύχη
μήπως και βρώ,
θα τρέξω πάλι
μές στην αγκάλη
τής γής που θέλει
και π΄αγαπώ...
12 Ιουνίου 2025
Αντώνης Περδικούλης

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2025

Καταραμένος / Δημήτριος Γκόγκας

 
Παραμονεύει την αυγή, 
μην βγει ο ήλιος, κάποιος. 
Και λέν πως ήρθε η στιγμή
κακή στιγμή,
να ζεις και να σαι σαπιος!

Σκάνε δυο δάκρυα στεγνά,
το σώμα ερημώνει.
Δεν τραγουδάνε τα πουλιά 
σαν τα πουλιά 
κι η νύχτα τα σκοτώνει!

Κι στέκεσαι μέσα στο φως 
κι στ όνειρο χαμένος. 
Μοιάζεις να είσαι ένας θεός 
κι αυτός καταραμένος! 

Παραφυλάει και δειλά 
μαχαίρι μες στη ζώνη.
Ξεβράζει η θάλασσα νησιά,
χωρίς βουνά, 
κι ο κόσμος μας βουρκώνει.

Μετρά λιβάνι στη ζωή 
η ανάσα λιγοστεύει. 
Κι ένα παιδί μες στη ψυχή,
βαθειά ψυχή, 
αιώνες τον μισεύει! 




 

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2025

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ / Μίχας Σταύρος


Πάντα σ' έναν ύπνο
ξεκινάει για μένα μια καινούργια μέρα
έπειτα μια σταγόνα πραγματικότητας
ένα δάκρυ
πέφτει πάνω στη λευκή ψυχούλα μου
σαν το λάδι στη φωτιά
και με μιας εξουθενώνομαι
καταρρέω
αναγκάζομαι να σταματήσω τα πάντα
ν' αφήσω το κάθε τι μετέωρο
να ξαναγυρίσω πάλι στον ύπνο.
Ο άγγελός μου είχε δίκιο
μεγάλωσα καθώς ήρθα στη ζωή
για να κοιμηθώ.
Η ποίησή μου ήταν κομμάτι αυτού του ύπνου.

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2025

Ο ΙΣΚΙΟΣ ΗΤΑΝΕ / Καλόκληρος Γιάννης


Αυτός ο ίσκιος
πως μας πλανεψε
στα τόσα χιλιάδες
χρόνια ....
ποτέ δεν καταλάβαμε
πως περασε απ τα ξέφωτα
και κλείδωσε στα χιόνια.
Τρεις μερες ήταν η σιωπή
κι εμείς στη Γη επάνω
γυρίσαμε να δούμε
την γραμμή......
αυτή που οριζε
τα χρόνια μας στο πλάνο !!!!!
Γιάννης Καλόκληρος
Απ τη συλλογή """ Ρωγμή """.

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2025

Ιούλιος : η νέα ποιητική συλλογή του Αντώνη Περδικούλη

 


Δυό κουβέντες

 

 

Ο Ιούλιος είναι το βασίλειο τής παιδικής μου ευτυχίας. Όλες οι μνήμες τών αθώων και ξέγνοιαστων ημερών εδώ εμφιλοχωρούν. Εικόνες και βιώματα που ανθίσαν τη μακάρια ζωή μιας τρυφερής ηλικίας. Καλοκαιρινές αναπολήσεις, ζεστές ακρογιαλιές, γέλια  και χαρές, σκέτη ευδαιμονία της ψυχής.. Αλλά κι ένα τοπίο εξακολουθητικής  μελαγχολίας ανεξερεύνητης..

Ο Ιούλιος είναι ο σημαιοφόρος του δικού μου χωροχρόνου. Τώρα πια, στην πορεία προς τη δύση, ο μήνας αυτός παραμένει μεγαλόκαρδος, γλυκύς, ξερός βασιλικός , με όλα του τα αρώματα..Παραμυθία στη θλίψη,ένα τρόπαιο για τα περασμένα  μεγαλεία της νιότης!

Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν από τον Ιανουάριο έως και τον Σεπτέμβριο  τού 2025.

Ο χρόνος, η ψυχή τού ανθρώπου, το επέκεινα τού θανάτου, ο νούς και το πεπρωμένο είναι εν ολίγοις η θεματολογία τού έργου.

Όλα τα ποιήματα –βαπτισμένα στα νάματα της αφαιρετικής γραφής--τα θρέφει και τα συνέχει μια ήπια υπερρεαλιστική τεχνοτροπία..

 

 

Αντώνης Χρ. Περδικούλης

Αγυιά

Οκτώβριος 2025



Ορίστε και ο σύνδεσμος αναγορας τού έργου:
https://www.openbook.gr/ioylios/ (Ανοικτή Βιβλιοθήκη).

ΤΑ ΛΑΘΗ ΑΛΛΩΝ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΩ; / Τσιάβος Χρήστος

 


Μεγάλη δυστυχία,
Να μιλάς και να μην σε ακούν.
Να λες τα αυτονόητα,
Για να προστατεύσεις κάποιον
Και για να τον βοηθήσεις,
Αλλά το μυαλό κολλημένο.
Αχ γιατί,
Τα λόγια να έχουν βγει αληθινά
Και πάλι να μην σε πιστεύουν,
Και να προσπαθούν,
Να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα με ανοησίες.
Όμως πάλι ζητούν την συμβουλή σου γιατί ανίκανοι είναι,
Να αντιμετωπίσουν το οτιδήποτε.
Γιατί όμως να σου φορτώνουν ανθρώπους και καταστάσεις,
Που εσύ δεν τα θες και τα έχεις απομακρύνει με το ζόρι;
Τί να πει κανείς;
Αυτή είναι η κοινωνία πια,
Η Ζωή σου πρέπει να γίνεται μίζερη χωρίς την ευθύνη σου,
Επειδή το θέλουν οι άλλοι.
Όχι δεν είναι σωστό αυτό.
Να έχεις τάσεις φυγής από το μέρος που αποτελεί ησυχαστήριό σου,
Γιατί κάποιοι δεν θέλουν να ακούν απλά.
Καθόλου ωραίο.
 
Σε εποχές απελευθέρωσης και διεξόδων,
Να υπάρχει τόσος εγκλωβισμός και εξάρτηση από αρνητικότητα
Και ισχυρή τοξικότητα,
Με αποτέλεσμα να γίνει κάποιος γεμάτος με αυτές,
Αλλά ουσιαστικά κενός.
Δεν είναι χρήσιμη σε περίπτωση καμιά,
Είναι...,
Συγχωρέστε με για τον όρο,
Η πιο άχρηστη εξάρτηση,
Σε βαθμό μεγαλύτερο κι από ναρκωτικά,
Γιατί σε τρώει εσωτερικά σαν το σαράκι,
Κι αποκτάς προβλήματα.
Τα λάθη διορθώνονται.
Τί φταίει όμως κάποιος που τα διορθώνει να του φορτώνουν,
Παρόμοια λάθη άλλοι που τους λες να τα διορθώσουν και στέκουν,
Σε ανόητες δικαιολογίες.
Να θέλουν να τον χρησιμοποιούν όπου και όπως τούς βολεύει.
Κι όταν τους χαλάει το γλυκό στο κενό μυαλό τους,
Να μην είναι χρήσιμος.
Η φυγή συνεχίζει να είναι μονόδρομος,
Αφού κανείς δεν βοηθάει να λυθεί,
Άρα πώς να συνεννοηθεί,
Αυτός που την αντίληψη έχει.
Να φύγουν αυτοί, οι ανόητοι να ζήσουν μακριά
Κι όλα θα είναι μια χαρά,
Για αυτούς που άποψη δεν αλλάζουν και συνεχώς δειλιάζουν.
Κι ακόμα καλύτερα για αυτούς που θέλουν και ξέρουν να αλλάζουν
Και τα λάθη να τα εξαλείψουν,
Για μια καλύτερη Ζωή να ζήσουν.


Από την ποιητική συλλογή «Η Διέξοδος…» (2024)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ /ΔΟΚΙΜΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Λουκάς Αξελός ΤΙΤΛΟΣ: Ρήγας Βελεστινλής: Πατέρας της Ελληνικής Ανεξαρτησίας και του Δημοκρατικού Πατριωτισμού

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ /ΔΟΚΙΜΙΟ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Λουκάς Αξελός

ΤΙΤΛΟΣ: Ρήγας Βελεστινλής: Πατέρας της Ελληνικής Ανεξαρτησίας και του Δημοκρατικού Πατριωτισμού

 

ISBN 978-960-303-304-2

ΣΕΛΙΔΕΣ: 250

ΤΙΜΗ: 14 ευρώ + ΦΠΑ

 

  Ο Ρήγας  είναι ο κατεξοχήν πόλος θετικής αναφοράς για τον νεότερο Ελληνισμό, αυτός που, χωρίς διάθεση υπερβολής, θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ως προπαρασκευαστή, αρχιτέκτονα, και πατέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας και της Ελληνικής Δημοκρατίας. Στην παρούσα μελέτη, ο συγγραφέας-ιστορικός και κατεξοχήν μελετητής του Ρήγα Βελεστινλή Λουκάς Αξελός επικεντρώνεται στα βασικά στοιχεία του στρατηγικού του σχεδίου για την απελευθέρωση της Ελλάδας, που ως θεμέλιους λίθους του είχε τον Δημοκρατικό Πατριωτισμό και την βαθύτατη πεποίθησή του ότι πρέπει να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις.

  Τα καταληκτικά συμπεράσματα μιας μακρόχρονης έρευνας, που μετράει πλέον μισόν αιώνα, δεν είναι αναγκαστικά και σωστά, όπως επισημαίνει ο συγγραφέας. Εντούτοις αποτελεί, πλέον, πραγματικότητα ότι αν και υπό μίαν έννοια, κυρίαρχη φαντάζει να είναι η άποψη που αντιλαμβάνεται τον Ρήγα ως μέγα εθναπόστολο και

εθνομάρτυρα, η συστηματική ιστορική έρευνα, αλλά και η αντίληψη κορυφαίων προσωπικοτήτων του νεοελληνικού βίου, συγκλίνουν χωρίς να υποβαθμίζουν κατ’ ελάχιστον τα παραπάνω χαρακτηριστικά, να τοποθετούν δηλαδή τον Ρήγα στην πραγματική του θέση. Αυτή του πατέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας και Δημοκρατίας.

   Το βιβλίο του Λουκά Αξελού είναι σταθμός στην μελέτη του Ρήγα Βελεστινλή, γιατί αποτελεί μια τεράστια προσπάθεια συνολικής σφαιρικής εξέτασης και επανεκτίμησης από την σκοπιά του σήμερα ενός κορυφαίου εκφραστή του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, που έθεσε στην εποχή του θεμελιακά ζητήματα ελευθερίας, ισοπολιτείας, κοινωνικής δικαιοσύνης και πολιτισμικής και ανθρώπινης ταυτότητας, που παραμένουν, δυστυχώς, ζητούμενα και στην δική μας εποχή, όπως συγκεκριμένα επισημάνει ο καθηγητής στα Πανεπιστήμια Μπέρμινχαμ και Θεσσαλίας, Χρίστος Αλεξίου.

 

 

Για την έρευνα και την μελέτη του Λουκά Αξελού αναφορικά με τον Ρήγα Βελεστινλή έχουν, μεταξύ άλλων, γραφτεί:

 

Ο Λουκάς Αξελός δικαιούται... «δια να ομιλεί» για τον «μέγα εθναπόστολο και εθνομάρτυρά» μας, τον οποίο προσφυώς αποκαλεί πατέρα της ελληνικής ανεξαρτησίας. Και δικαιούται, χάρη σε δυο αλληλοσυμπληρούμενες ιδιότητές του:

αφενός, εκείνη του ιστορικού που έχει αφιερώσει με όλους τους όρους της επιστημονικής εγκυρότητας κάποιες δεκαετίες γόνιμης ερευνητικής μελέτης όλων των διαστάσεων και πτυχών της ζωής και του έργου του, αφετέρου, εκείνη του πολιτικού διανοούμενου του αδογμάτιστου αριστερού διανοούμενου, που, αξιοποιώντας υποδειγματικά το σύνολο των γνωστικών δεδομένων προβαίνει σε ερμηνευτικές αναγωγές της ίδιας της βαθύτερης λογικής του Ρήγα, μακράν προσαρμοστικών παραναγνώσεων και σκόπιμων ιδεολογικοποιήσεων.

 

Λαοκράτης Βάσσης, φιλόλογος, συγγραφέας

 

Ο συγγραφέας Λουκάς Αξελός συμβάλλει στις έρευνες και μελέτες περί Ρήγα  Βελεστινλή, με τον χαρακτηρισμό του Ρήγα ως πατέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, με την έρευνά του σχετικά με την παρουσία του όρου «πατρίς» στο Σύνταγμα του Ρήγα, στοιχειοθετώντας στη συνέχεια τον Δημοκρατικό Πατριωτισμό του, και με την τεκμηριωμένη θέση του πως ο Ρήγας στήριζε την επανάστασή του στις γηγενείς, ντόπιες δυνάμεις. Και δικαίως ο Λουκάς Αξελός, κατατάσσεται στους ιστορικούς συγγραφείς του Ρήγα, και είναι συνεχιστής του Δασκαλάκη και του Βρανούση.

 

Δημήτριος Καραμπερόπουλος, δρ. ΕΚΠΑ, συγγραφέας,

πρόεδρος Ε.Ε.Μ. «Φ.Β. Ρήγα»

 

Η μελέτη του Λουκά Αξελού, εκτός από την επαρκέστατη αξιοποίηση του υπάρχοντος ερευνητικού υλικού, οδηγεί επιτυχώς και αβίαστα τον αναγνώστη της στα επίκαιρα ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα του παρόντος. Πράγματι, προβλήματα που συνδέονται με τις σύγχρονές μας διεργασίες σε εθνικό και διεθνές επίπεδο ανιχνεύονται αφετηριακά στη ριζοσπαστική προβληματική του Ρήγα, με τρόπο ενδελεχή και επιστημονικά πειστικό. Πιστεύω ότι το σημαντικότερο κατόρθωμα του βιβλίου είναι ότι ξανάφερε στην επικαιρότητα το έργο του Ρήγα αποδεικνύοντας με απόλυτα τεκμηριωμένο τρόπο πόσο αναγκαίο είναι το παράδειγμά του, πόσο σύγχρονος είναι ο στοχασμός του στις σημερινές συνθήκες.

 

Γιώργος Μανιάτης, καθηγητής ΕΚΠΑ, συγγραφέας