ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΚΥΛΙ / Μπαλασόπουλος Αντώνης

 

Το κακό σκυλί γλείφει το φεγγάρι
απ’ την άσφαλτο όταν νυχτώνει.
Δαγκώνει το μεδούλι στο κόκκαλο
που του πέταξε η μέρα,
δαγκώνει τη βροχή των ψύλλων
στο τρίχωμα και στην περατότητα
όλων των υπάρξεων
αντιπαραβάλλει τις γνάθους
της απαράμιλλης πείνας του.

Το κακό σκυλί εχθρεύεται
την ουρά του σαν μια περιττή
πολυτέλεια, σαν παραπανίσια λέξη.
Γρυλλίζει στον γείτονα, στους καλούς
ανθρώπους της πόλης μας, στις κυρίες,
στα μικρά παιδιά. Κανείς δε χαϊδεύει
το κακό σκυλί, μόνο τ’ άστρα,
από μακριά, που του δείχνουν
τον δρόμο άδειο, δικό του.