Καταρράκτες των ονείρων που βρέθηκαν
δίχως βάθρα, δίχως ορμή
και δίχως παράθυρο στο φως!
Στις άκρες του κήπου μου
πέτρες της θλίψης.
Και όπως όλα τα ωραία πράγματα
που στριμώχτηκαν και παραγκωνίστηκαν
περιφέρονται άτακτα
στο στενό διάστημα της παύσης.
Αιωρούνται απορημένα στις παρυφές
της καταργημένης ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου