Ταξίδεψαν τα περιστέρια
στα βάθη της ζωής,
και αντίκρυσαν Φωτιά και Σίδερο.
από τις σφαίρες,
απ’ το μίσος των ανθρώπων,
προς τον εαυτόν του.
Είδαν πτώματα. Το αίμα
Ποτάμι.
Παιδιά πού μόλις είχαν
Δει τον ήλιο να κείτονται
Νεκρά και ο ήλιος
Να κλείνει τα μάτια Του.
Δεν άντεχε το σκοτάδι,
των ανθρώπων.
Τα περιστέρια άφησαν
Δάκρυ πικρό
να πέσει στη γη,
να σκεπάσει τις αθώες Ψυχές,
και μετά… Μετά χάθηκαν
στο άπειρο της Αγάπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου