Μορφή αγέρωχη
οι θεοί σε διάλεξαν το χώμα
να πατήσεις
να βρίσκεις χρώματα
και θωριά ανυπότακτη
τις νύχτες με τις σκιές να παίζεις
στις καμπύλες της γης.
Με διχαλόβεργες να πιάνεις
στον αέρα πουλιά
έχουν φωνή τα τάματα
όταν μιλούν για φεγγάρια
και ήλιους στην αντανάκλαση
του άυλου κόσμου.
Να θαρρείς πως η αντάρα
και η γαλήνη ζωής πάνε μαζί
στη σπορά του φόβου
μόνο η όραση αφέθηκε ελεύθερη
κάτω απ΄τα κλειστά βλέφαρα
να ιστορεί,
να ψάχνει την τελειότητα
σε θύελλα της ανάσας την άπνοια.
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου