Κοπέλλα σαν αφρός../ Όλγα Αχειμάστου

 

Κι ενώ άρχιζε η ζωή της ν' ανθίζει,

κατευθύνθηκε αργά

στην αγκαλιά της θάλασσας.

Ένα με το χρώμα της, το χρώμα

των ματιών της.

Το χρώμα των ματιών της

και το ταφταδένιο της φόρεμα.

Σαν να'ταν ντυμένη πάντα

τη θάλασσα.

Κομμάτι της,

κάτασπρη σαν τον αφρό της.

Έχει βάλει πλώρη να

συναντήσει τον καλό της.

Το τελευταίο του γράμμα

το έφερε ένα δελφίνι.

Δεν μπορεί πια να ζει μακριά του...