Μας παρατηρώ…. / Κηπουρίδου Παρασκευή

Κάτω από άδικο ουρανό

συμβιβαστήκαμε με το θεριό

Στης ζωής τον αργαλειό

φρούδα όνειρα υφαίνουμε

Σιωπηλοί και θλιμμένοι

Στου «εγώ» τη φυλακή

Μακρινού ονείρου νοσταλγοί

Με μανδύα αξιοπρέπειας

τον εγωισμό μας ντύνουμε

Μοναχικοί πορευόμαστε

Προδομένοι...

Άπραγοι….

Ανεκτικοί…

Ηττημένοι….

Απεγνωσμένοι….

Με μάτια ερμητικά κλειστά

ενώ της ζωής το τρένο κυλά.

Το μονοπάτι που βαδίζουμε

να χαράζουν άλλοι αφήνουμε

σε ανασφάλειας, γκρίζο τοπίο.

Κι η απόγνωση φουντώνει

όσο το σύστημα τη ζωή απαξιώνει.