Ηθελες νά’σουνα πουλί?* / Σαλίβερος Νικόλας

 
Ηθελα Ναι!
Στις φωλιές των πουλιών να συγκατοικούσα,
στου Πειθέσταιρου τη  Νεφελοκοκκυγία.
Εκεί που δεν υπάρχει μετριότητας αρχηγία.
Εκει τη σωτηρία της ψυχής θα συναντούσα.
Θεοί,ανθρωποι,ζωντανά  και φύση να’ναι  σ’αρμονία,
αρετή,ήθος και έργα που συντρίβουν κάθε τυραννία.
=
Ηθελα Ναι!
Εκει, στις Ορνιθες του Αριστοφάνη,που το λογικό
συνδέει ουτοπία και δυστοπία  ειρωνικά,
που το παραμύθι ξεπερνά τα πραγματικά
και το κελάδημα είναι κοινό και συνεκτικό.
Εκει όπου ισότητα κηρύσσει μόνο η σοφία
κι’είναι ανύπαρκτη η στερόβουλη φληναφία.
=
Ηθελα Ναι!
Ο κυβερνήτης να είμαι εγώ κι’όλοι αντάμα.
Να είναι ο κόσμος πιασμένος χέρι-χέρι,
δίχως το φόβο από διχόνοιας  το μαχαίρι.
Σε ένα χορό ,οπου το δίκαιο θα είναι θάμα.
Μια Καλλίπολι σε μια αβύθιστη Ατλαντίδα,
εκεί που η ευτυχία σβήνει την αμφίσημη ελπίδα.
=
Ηθελα Ναι!
Την ενσωμάτωση σοφών αρχαίων τε και νέων
πλούσιων ,φτωχών και σημαδεμένων
σε Επικούρειο «Λάθε βιώσας»,πάντων ησμένων
τ’ανέφικτον να γίνει εφικτόν πούναι τ’ωραίον.
Να εξαλειφθούν ταγοί,τελετουργείες,κλήροι και χρυσού λατρεία
και Ερασμιακά να τραγουδούμε πουλιού την ελευθερία.
=
Ηθελα Ναι!
Πουλί να είμαι, λέφτερα να ζω σε γή και ουρανό
όπου το σπουργίτι δεν φοβάται γεράκι κι’ αετό.
Πρόσβαση κοινή με νόμους, δίχως βοήθεια να αιτώ
και το σκοτάδι να φωτίζεται από ίδιας ίασης φανό.
Μα δυστυχώς η δύναμη του ισχυρού δεν είναι ουτοπία
κι’ο άνθρωπος  ζεί και θα ζεί, δίχως φτερά, απ’τη δημοκοπία.
 
Ηθελα νά’μουνα πουλί…
γιατί,
στα δάχτυλαμετριούνται οι άνθρωποι οι καλοί,
κι’οι πιότεροι ωθούνται στο σκαλί,
πρώτο που είναι, ματωμένο από άκλειστη ουλή.

 

**«ατάκα» του πατέρα μου, απόφοιτου σχολαρχείου,πρώην ναυτικού και μετά ψαρά.