ΝΑ ʽΞΕΡΑ /Κυριακού Φαίδων

 

Χρονοστρωτήρας καιρός
με τον καιρό του πέρασε από πάνω μου
και μʼ έσπασε σαν τα χαλίκια του ροδιού
σε αμέτρητες αθόρυβες εκρήξεις
ως να με φέρει στα επίπεδα μέτρα του.
Αιμορραγώ από υποχρέωση και συνήθεια
μα εινʼ η υποχρέωση ανάγκη κι άρα φύση
κι είναι η συνήθεια φύση δεύτερη
Άλλο δεν ξέρω πια παρά να σπάω
αλίμονο, σαν τα χαλίκια του ροδιού
Κι εσύ; Εσύ που μου ευχήθηκες
μια ρόδινη ζωή,
διακρίνεις άραγε
ποιο κόκκινο με πνίγει;