Άνοιξε το μπουμπούκι σου στην ώρα
κι άνθισες τριαντάφυλλο του Μάη,
του κόρφου σου η οσμή λιγοθυμάει,
απ’ της μοσχοβολιάς της την πληθώρα,
όποιον θα σε μυρίσει εσένα τώρα!
Κι όσο πολύ ο πόθος μου εκτιμάει
τ’ αρώματά σου τόσο και τολμάει,
να πιάσει τον ανθό σου, ανθοφόρα!
Στ’ αγκάθια σου θα πέσω με θυσία,
χωρίς ούτε στιγμή να φοβηθώ,
γιατί φυλάς εκεί την αμβροσία!
Κι όταν χωρίς αγκάθια σε δαμάσω,
μαζί με νέκταρ θα την δοκιμάσω,
φτάνοντας στου ανθού σου το βυθό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου