στη ζωή μου,
αγάπησα πολύ μιά γυναίκα
επειδή,
...πάνω στους ώμους της,
ξεδιψούσαν του Καββαδία μου τα μαραμπού
και καθώς ξημέρωνε,
στα χείλη της γεννιόταν ο Αυγερινός.
του σπιτιού μου η λεμονιά,
στους στεναγμούς της,
ζούσε τη μοναξιά...
...κι εγώ,
άπνοος στα ελέη της,
να νοσταλγώ στα ταξίδια μας,
ανέλπιστες Ιθάκες!
Σακελλαρης Καμπουρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου