΄΄ΤΑ ΛΙΜΝΑΖΟΝΤΑ ΥΔΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ’’ / ΠΕΤΡΟΣ Κ ΒΕΛΟΥΔΑΣ

Τα νερά που λιμνάζουν προκαλούν συγκρούσεις

σε επίπεδο αδιαπραγμάτευτου υπερβολικού εγωκεντρισμού

Προτάσεις ανταλλαγής εκφράσεων κάτω από την κάλυψη

ανώριμων μελανιών...

Εικονικές συχνότητες κυμάτων,

μια μαγεμένη παλίρροια

σκέψεων που διαπερνούν την ψυχή σύρματα.

Οι σκέψεις αναδεύονται τη νύχτα,

η αϋπνία τους γίνεται σφουγγάρι φεγγαριού

που παλεύει με αστρικά σπαθιά που

θωρακίζουν τα ουράνια μαξιλάρια

των απείθαρχων σύννεφων.

Διασταυρωμένα επιρρήματα

ξύλινες επικεφαλίδες

σελίδας

το λυτρωτικό φιλί της

ποίησης μεταχειρίζεται λέξεις χωρίς την ανούσια

ενανθράκωση μιας

παγωμένης..μοίρας, Ο εσωτερικός ψυχικός ήλιος λούζει με

τις λυρικές του ακτίνες τον

κουρασμένο ταξιδιώτη

της διανόησης χαμογελώντας ευγενικά

στις διψασμένες για την αισθητική καρδιές

του οι στίχοι...