Να προσέχεις το βλέμμα
περισσότερο από τα λόγια
όταν κάτι αόριστο σπινθηρίζει
στα μάτια του σε εμπνέουν
μέσα τους να χαθείς
στου χαμού το κενό.
Σ΄ένα σύμπαν κρύβονται οι λέξεις
και τα μάτια μου μέσα στα μάτια της
εγκλωβίστηκαν στην έκσταση
στο πιο βαθύ κοίταγμα
στα πιο απόκρυφα τοπία
της μοναξιά της.
Δεν ήταν μπλε ούτε πράσινα
είχαν το χρώμα της καταχνιάς
κι όλος ο κόσμος είχε πιαστεί
σ΄ένα ιστό, σ΄ένα ταξίδι
που ποτέ δεν έκαναν
ν΄αγγίξουν το βάθος τ΄ουρανού
εμένα με αιχμαλώτισαν.
Σ΄ένα κρεσέντο έντασης
στην ξαστεριά της μνήμης
φωνή έλα να κεντήσουμε τη νύχτα
που έρχεται πάνω στο φως
να μας τραβήξει
από τα κάτω που έρχεται
να στροβιλίσουμε στους ώμους
των μύδρων.
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου