Τα “σ’αγαπώ” πού λέμε- Πρεσβυτέρα Καλυψώ Δημητριάδη

*Τα “σ’αγαπώ” πού λέμε;;*

Συχνά 

φέρνω στη σκέψη μου

πρόσωπα αγαπημένα,

που μου τα στέρησε 

ο εχθρός 

κι είν’ μακριά από μένα.

Οι αναμνήσεις γύρω μου

στήνουν χορό μεγάλο

κι εγώ στη μέση 

βρίσκομαι,

μη μπορώντας 

πλέον γι’ αυτούς

να κάνω κάτι άλλο!

Μια συμβουλή 

σε όλους μας

οι αναμνήσεις δίνουν…

Τα “σ’ αγαπώ” 

να λέγονται

σε όσους είναι 

του Χριστού,

*πριν αναμνήσεις γίνουν!*

Ναι, τώρα θέλει προσοχή

και διάκριση μεγάλη,

γιατί κήρυξε 

ο Αντίχριστος

την πιο μεγάλη πάλη,

*και πρέπει 

να προσέχουμε

τα “σ’αγαπώ” πού λέμε!

Μόνο σε φίλους 

του Θεού 

και όχι 

στους προδότες Του,

γιατί μετά θα κλαίμε!*

Μην συνταχθείς 

με αιρετικό,

ή σφραγισμένο αδελφό,

γιατί θα μαρτυρήσεις!

Ζήτημα είναι αν σωθείς,

όταν κοντά του ζήσεις.

Δεν παίζουμε 

με τη φωτιά!

Για να’χουμε 

μες στην καρδιά 

μονάχα τον Χριστό μας,

πρέπει να φύγουμε μακριά 

απ’ ό,τι Του είναι εχθρικό

κι ας το αγαπούσαμε πολύ!

Αυτό πρέπει να θέσουμε

τώρα ιερό σκοπό μας.

Αλλιώς 

θα κινδυνεύσουμε!

Τα δίχτυα του Αντίχριστου είναι πολλά και ύπουλα…

Θύμα του 

να μην πέσουμε!

Πάρ’το πηδάλιο Κύριε,

χάραξε μου πορεία,

παρ’ της καρδιάς, 

κι ας άργησα,

μόνο Εσύ τα ηνία

κι αν είναι ο θρόνος μου φτωχός

απ’ αμαρτίες και λάθη,

καταδέξου με 

Νυμφίε μου

και μην αφήσεις 

μια ψυχή 

τέτοιο κακό να πάθει,

που πάθαν τόσα Σου παιδιά

κι όσο κι αν θέλεις 

τώρα πια

δεν μπορείς 

να βοηθήσεις,

σε εκλιπαρώ γονατιστή,

είναι η πλεκτάνη του φρικτή,

μονάχη μη μ’ αφήσεις!

Φοβήθηκα Κύριε πολύ,

φώτιζέ με μην πέσω.

Γιατί δεν το φαντάστηκα,

πως του εχθρού Σου 

ο πόλεμος 

*θ’ άρχιζε εκ των έσω!!*

Θα πολεμήσω 

όσο μπορώ!

Και μάρτυρας αν αξιωθώ

για Σένανε να γίνω,

είναι τιμή μου Κύριε,

ένα κρινάκι κόκκινο

που έδωσε το αίμα του,

στου Παραδείσου 

μια γωνιά,

να με δεχτείς να μείνω!!!