Εφέτος / Γκούμας Γιάννης

 

Τα όνειρα είναι προνόμια άνευ σημασίας,

η αθλιότητα της ζωής έχοντας καταπιεί

όποια καλοσύνη.  Είμαι ένα ζωντανό μοντέλο μοναξιάς.

Σκιαγραφημένα σε συννεφιασμένο φόντο Απριλιάτικου ουρανού,

ένα σμήνος πουλιών μοιάζει με στοιχεία στίξης.

Κάτω στον κήπο τα δύο ματάκια μιας αδέσποτης γάτας

κοιτάζουν προς τα πάνω προσπαθώντας να μου ρίξουν

μια ματιά και να απηχούν τη λάμψη της επιθυμίας τους.

Εφέτος, το Πάσχα, την Κυριακή, 16 Απριλίου, θα γιορταστεί

μαζικά (σεκταριστικά) από τους Ορθοδόξους,

Καθολικούς και Προτεστάντες.  Δεν ξέρω πώς πρέπει

να εκπληρώσω τη γυμνή μου ύπαρξη.  Πέρσι κοίταξα

αλλού. έχοντας αφεθεί να είμαι ο εαυτός μου.

Και η απόλυτη σιωπή δεν είναι και τόσο σουρεαλιστική

ώστε να μην με καταλαβαίνει.  Δεν έχω παρά

μια φωνή, αλλά ως ποιητής πρέπει να ψάξω

τις λέξεις να την ντύνω, λέξεις που όλοι

να παίρνουν το κολάι.