ΤΗΣ ΝΕΡΑΪΔΑΣ Η ΠΗΓΗ / Σταυραετός / Β.Α

 

 
Σχολείο κτίσαν κάποτε σε στοιχειωμένη βρύση
κάπου μακριά στην ερημιά σε λόγγο από δεντρά
και πήγε νέος δάσκαλος νερό για να γεμίσει
βαδίζοντας το σούρουπο κοντά στη βρύση αργά.
 
Κι αίφνης μπροστά του στάθηκε της ποίησης η μούσα
και του 'πε με χαμόγελο βαθύ αναστεναγμό
αιώνες πάνε που κανείς δεν ήρθε να γεμίσει
των ιδεών τα νάματα του στίχου το ρυθμό.
 
Τον πήρε τον αγκάλιασε το φίλησε στο στόμα
σε οριζόντων πέταξε το χρώμα χρυσαφί
ένα κομμάτι του έφερε ηλιόδυτο από χρώμα
και στην ψυχή της έκανε μια μυστική ευχή.
 
Έτσι να λάμπει ο στίχος σου στης μοναξιάς τη μέρα
στης θλίψης σου το απόβραδο το φθινοπωρινό
και πέταξε ανάλαφρη στον απαλό αέρα
μέχρι που ένα έγινε μ' ένα άστρο βραδινό.
 
                                                             Β.Α.