Όλα μου τα βαθιά της πίκρας ίχνη
έσβησες με το βλέμμα σου σα χάδι,
άγγελος μόλις πήρες το σκοτάδι
και με το φως σου η πίκρα μου δε δείχνει!
Του βλέμματός μου τότε οι δυο λύχνοι
βλέπουν πιο καθαρά, χωρίς ψεγάδι
κι εγώ με τι χαρά σαν το ψιμάδι
πηδώ και κάθε βήμα μου με ρίχνει!
Αλλά τι να με νοιάξει; Έχω εσένα!
Λαμπρό μου προαλείφεται το μέλλον,
να ζω μέσα στις τάξεις των αγγέλων!
Και μες στους παραδείσους ολοένα,
τα μάτια μου τα δυο αν και λυχνάρια
θα χαίρονται με της χαράς τ’ αχνάρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου