Aκόμα… / Στυλιανή Αθηνά

 

Kόσμος

Λιώνει η σκέψη

Το ποτήρι γεμίζει

Τα δόντια δαγκώνουν τις λέξεις

Το σώμα διαβαίνει

Ο χρόνος περιστρέφει τα βήματα

Γυρίζουν οι οσμές

Το τζάμι λυγίζει

Φυλλοβόλες, αειθαλείς στιγμές διανύουν το σχοινί θεάτρου

Γυμνός θεατής

Κλαδιά διασπάνε χώρους

Ακόμα χωρά κίνηση υπακοής στην αυτοσυνείδηση

Διασχίζει σταγόνες πόσης

Ανάμνηση ζητά θύτη και θύμα

Η ιστορία σφραγίζει συμφωνία

Ο δρόμος εξωστράκιση φορτώνει στη ζυγαριά

Το ζάρι, το κλειδί, το βλέμμα

Μέσα στην υπόκρουση φωτός ήχος

Ανιχνεύει χρόνο και ανασαίνει…