Πελώρια μπράτσα απλώνεις, Ποιητή
στής δόξας τον αθάνατο κορμό
χρυσά πουλιά σού ψάλλουν τον ειρμό
στού ανδρείου αγώνα τη γιορτή..
Στο Δρίσκο το σουραύλι κελαηδεί
καλόβολο την άνοιξη ξυπνάει
τού ήρωα το στεφάνι σού περνἀει
στα ξέπλεκα μαλλιά σου μιάν αυγή..
Ωραία η ζωή σου με τη λύρα
ανθεί, όπως σού τάζει η Μοίρα
και το ντουφέκι αντάμα προσκεφάλι..
Στο αίμα τής καρδιάς σου Ελλάδα πάλλει,
τής πλάσης ουρανόβρεχτο το χώμα κλείνει
το πνεύμα, που γοργά τον ήλιο πίνει!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου