Ας ερευνήσουμε τώρα τις ξαφνικές νεροποντές. Οπωσδήποτε δεν υφίσταται θέμα πλημμύρας. Διαχρονικά τα υπαρξιακά διλήμματα επέπλεαν κι αυτό ήταν το παρήγορο. Συνήθως προκύπτει ένα αζήτητο συμπέρασμα. Ποτέ ωστόσο δενσχηματίζει πρόταση. Κι αν ακόμα διαγωνιζόταν με τον χειρότερο συγγραφέα, δεν θα μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Σχεδόν απίστευτο μου φαίνεται και αρκετά σπάνιο. Η έμπνευση μέρες τώρα επικροτεί την αφωνία. Ενώ συνήθως πάσχει από υπερχείλιση. Μια άσπρη τρίχα στο πάτωμα θα επαναφέρει την τάξη. Ευτυχώς χωρίς καθόλου να κοστίσει. Γιατί η πραγματικότητα δενβιντεοσκοπείται τα βράδια της μοναξιάς. Μερικά στιγμιότυπα μόνο επιτρέπονται κι αυτά λογοκριμένα. Στο μέλλον δεν θα υπάρχουν γηρατειά, μόνο τεράστια νεκρά κύτταρα. Τα πάντα εξαρτώνται από το ένστικτο και πόσα εγκεφαλικά κουβαλάει. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπάρχω μόνο από σύμπτωση.
Από την ενότητα ‘’Δωμάτιο ξενοδοχείου’’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου