Κωνσταντίνος Πρωτόππαπας: Ποιήματα

 «Πώς σε λένε είπαμε», με ρώτησε αυτός

που ονομάζεται Τσιν σε μια

προσπάθεια συμφιλίωσης.

*

Κάθε πρωί

Η ίδια διαδρομή

Με το ίδιο τρένο

Πλάι στους ίδιους αγνώστους

Κι ο Τσιν

Αυτός ο δήθεν νεωτεριστής

Να κάνει ακριβώς

Το ίδιο

*

Σήμερα ο Τσιν πειραματίστηκε.

Κάθισε για άλλη μια φορά σπίτι του.

*

Αυτός ήταν,

έλεγες στον Τσιν,

Ο πιο μεγάλος σου έρωτας.

Και μάλλον

έρωτας

δεν ξέρεις

τι θα πει.

*

Αν το σώμα σου είναι εύπλαστο

Όπως ο Τσιν θυμάται

Και τα δυο σου πορτοκάλια

Κυρτώνουν γαλλικά προς τα επάνω

Αν τα πόδια σου λάμπουν σαν δυο

ασπρουλιάρικες λαμπάδες

Και τα χέρια σου δυο κλαδιά βασιλικού

Αν τα μαλλιά σου πέφτουν ως τη γη

Και σκουπίζουν αδιάκοπα

την ατσούμπαλη σου κίνηση

Και αν τα απόκρυφα σου σημεία

Μοιάζουν ακόμη με τα πιο παρθένα δάση