Μπαλάντα / Παπασταθόπουλος Γεώργιος

 

 

                             Μέσα στο καταχείμωνο σε είδα,  

                             και τ’ όνειρό μας πιάσαμε απ’ το χέρι  

                             το στρώμα του χιονιού σαν ηλιαχτίδα,  

                             έλιωνες, που ο χειμώνας είχε φέρει  

                             και του βοριά μαλάκωσες τ’ αγέρι  

                             σα να ’φτασε της άνοιξης η ώρα,  

                             της χειμωνιάς να βγάλεις το τσεμπέρι,  

                             που η χαρά μας βρήκε λαμπροφόρα!  

 

                             Έλαμπες στου λευκού την πλημμυρίδα  

                             σαν άγγελος, σαν τ’ ουρανού αστέρι  

                             κι ένιωσα στην ψυχή μου την ελπίδα,  

                             που ’φερες, ταχυδρόμος περιστέρι  

                             πως ήθελες δικό σου να ’μαι ταίρι  

                             και σαν μικρό παιδί, που παίρνει δώρα  

                             έβαλες στην ψυχή μου καλοκαίρι,  

                             που η χαρά μας βρήκε λαμπροφόρα!  

   

                             Ήσουν μια της ζωής αλκυονίδα  

                             κι άναψες της ψυχής μου τ’ αγιοκέρι  

                             και της αγάπης πάτησες σφραγίδα  

                             κι άνθισες της καρδιάς μου το παρτέρι,  

                             σαν γίναμε ζευγάρι, συνεταίροι  

                             και μου ’πες με χαμόγελο προχώρα,  

                             κι έβαλες στη σιωπή το βουλοκέρι,  

                             που η χαρά μας βρήκε λαμπροφόρα!  

 

                             Και φύγαμε από το αγριοκαίρι  

                             κι από της χειμωνιάς την κάθε μπόρα  

                             με κάποιο τραμ και γέρο τραμβαγέρη,  

                             που η χαρά μας βρήκε λαμπροφόρα!