ΣΤΑ ΞΕΝΑ / Ζαμπαθά-Παγουλάτου Φαίδρα

Οι μεγάλες γκρίζες μουτζούρες
Σαν βρόμικα σκορπισμένα
Μπαμπάκια να ταξιδεύουν
Αργά αργά στο άγνωστο
Σε ξένους κόσμους που θα 'θελε
Να ζήσει η μικρή Ζεχρά.
Με τα σκοτεινά μάτια και


Το ξεθωριασμένο χαμόγελο
Να βλέπει τις θάλασσες
Να παφλάζουν τα πρωινά
Πριν ανοίξει τα μάτια του ο ήλιος.
Αχόρταγα τα χέρια τους να
Ψαχουλεύουν τις ρόδινες αυγές
Των φθινοπωρινών εναλλαγών.
Κι ίσως, κάπου σ' εκείνον το φαρδύ δρόμο
Με τα πεύκα και τις ροδοδάφνες
Να βρεθούν τα όνειρα και οι σκέψεις
Μιας ολόκληρης ζωής.
Να βρεθούν οι προσδοκίες
Της παιδικής της ηλικίας
Μέσ' από ένα παράθυρο
Χωρίς τζάμια και ψιθυρίσματα
Σαπισμένο από το θυμό
Του χρόνου και του Κόσμου.