Πως άνθισαν… / Λαγουβάρδος Αριστομένης

Έργο της Νικολέτας Κοσμόγλου

Πως άνθισαν απόψε τα κλαδιά σου

που σ΄έντυσαν νυφούλα σε μια μέρα,

και λάλησε του πόθου σου η φλογέρα,

λουλούδιασαν δροσάτα τα φιλιά σου!

Ως σ’ είδα, μου εφάνη η καρδιά σου

γοργά πώς χτύπαε – ωσάν τη μέρα

μικρούλα που σε φύτεψα πιο πέρα,

στου κήπου μας την άκρη – η ματιά σου,

να βρεί το φίλο που έχασε εζήτα.

Λές νάταν πλάνη, η νάταν πίκρα

το πατρικό μου σπίτι που είχα αφήσει;

Θυμάμαι τή στιγμή! Μονάχος βγήκα

απ΄ την πόρτα του σπιτιού – μονάχος μπήκα.

Γεμίζει η στάμνα της ζωής και τρέχει η βρύση…