Ύμνος , Χριστόφορος Τριάντης

Ο πόνος δεν σαλεύει στις ροτόντες.

Οι κύκλοι έχουν ρυθμιστεί

την ανάγκη να στερέψουνε

από αθανασία.

Και στα καρνάγια να βάψουνε με πορφύρα

την αχαμνή θάλασσα,

ματώνοντας τα λείψανα των επιθυμιών.

Μα κάθε κίνηση (ενάντια στον χρόνο)

μοιάζει με ύμνο χωμένο

στις κόγχες ναών ερειπωμένων,

θρηνητικό τραγούδι για τις απουσίες.

Κι άλλες φόρες (λίγες),

σαν ευλογημένος αναγραμματισμός

που κόβει την τάξη κατάσαρκα,

ξεγράφοντας ό,τι σκόρπισε στη νιότη ,

η πλάνη κι η συνήθεια.