Διακόσιες
χορδές ο ταμπουράς
που
κρέμεται στον τοίχο.
Ήχοι
λεπτοί,ήχοι της γής,ήχοι αρματωμένοι
καρφί
μεγάλο της σκουριάς,με την υπόσχεση βαθιά μπηγμένη.
Ο Ρήγας
πρώτος με σπουδή τους στίχους τραγουδά
κι
αντιλαλεί σ΄ολόκληρο τον Αίμο.
Η ερημιά
γεμίζει νότες,Νόημα,μελτέμια
με τις
φωνές των Αρχαγγέλων Θοδωρή,Οδυσσέα,Κωνσταντή
Νικήτα,Δόμνας
και Γιωργή
η
μουσική ακούγεται αιώνια.
Διακόσιοι
ουρανοί ματώσανε το πέρασμά μας
στις
ξώβεργες πιασμένα όνειρά μας
το
ερημοκλήσι πουλήθηκε στους ξένους
δυστυχώς.
Είμαστε
ακόμα “ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη”
μα οι
παλιοί είπανε πως
μένει
και μαγιά.
Ζητείται
χέρι του λαού
τον
ταμπουρά να ξεκρεμάσει.
Αυτόν με
τις διακόσιες τις χορδές.
Όποιος βράδυ περνά
ΑπάντησηΔιαγραφήΛορεντζος Μαβίλης
Όποιος βράδυ περνά
ΑπάντησηΔιαγραφήΛορεντζος Μαβίλης
Το έναυσμα είναι ξεκάθαρα το συγκεκριμένο ποίημα του Μαβίλη παραθέτω την πρώτη στροφή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος βράδυ περνά σιμά στον τοίχο
Πλειο ψηλό απ'τη σκεπή της που σκεπάζει
Πράσινο κλήμα,ακουει τον γλυκό ήχο
Θεϊκής φωνής και μένοντας θαυμάζει
Τραγούδι αγάπης ή χαράς σ'αφίνει
Σκεφτικόν ή καλοκαρδον. Ποιος χύνει
Του τραγουδιού τα μάγια' ς τον αέρα
Είναι του νεκροθάφτ' η θυγατέρα
Μαρτης δεκαετία 60
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρεμασαμε το τεραστιο
δωδεκαχαντρο πορτοκάλι
κομπολόι στον τοίχο
Συνοδευόταν από τις σιωπές
Σιωπές μιας εξορίας
Οι κραυγές σχιζαν τον αέρα
Πυρομάγια να φτιάξουμε τυρί
Μιας και είμαστε τέτοιος σπόρος
Να πήξουν τα μελατα μυαλά
Έτσι γίνεται ο εγκέφαλος μπεν μαρε
Εξορία ξύλο ...και πολύ εκμετάλλευση
Και από τις αρρώστιες
Μην ξεχάσω τις αρρώστιες
Και εργάτη χωρίς εσένα
Γρανάζι δεν γυρνά
Στην μηχανη του χρόνου
Στα δικά σας και του χρόνου
Κική Ματέρη