ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ / Κατερίνα Πήττα

Μάνα, ψωμί όλης της γης,

ανασαιμιά του κόσμου,

μοσχοβολιά τα στήθια σου

βασιλικού και δυόσμου!

Μάνα, τα χέρια σου αγρός

κι η αγκαλιά μποστάνι,

μάνα, καντήλι Παναγιάς,

της άνοιξης φουστάνι!

Μάνα 'λαφίνα της πλαγιάς,

του αργαλειού γιορντάνι,

μάνα, γυναίκα και ζευγάς,

μ' αλέτρι και δρεπάνι!

Μάνα νερό ξεδιψασμού

και χορτασιάς λιμάνι,

ραίνουνε τον ιδρώτα σου,

άγγελοι με λιβάνι!

Μάνα, στα άγια χέρια σου

λάδι, κρασί και στάρι,

φεγγοβολούν τα μάτια σου,

τον ήλιο, το φεγγάρι!

Μάνα, μαντριού βασίλισσα,

του κάμπου πριγκιπέσσα

μάνα της φτώχειας φόνισσα,

των "ζωντανών" γιατρέσα!

Μάνα μου, απροσκύνητη,

μάνα φωτιά και χάδι,

μάνα γλυκιά μοσχοβολιά,

της πλάσης το υφάδι!

Μάνα μου, αφτιασίδωτη,

μάνα μου αδικημένη,

μάνα μου αταξίδευτη

και πολυδουλεμένη!

Τα ροζιασμένα χέρια σου

δος μου να τα φιλήσω,

τα ασημένια σου μαλλιά,

γλυκά να προσκυνήσω!