ΣΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ / Μικέλης Αντώνης

Τον πόνο ρίχνεις βρε ζωή στου ναυτικού τη ράχη,

σαν φεύγει από το πέλαγος και φθάνει στο λιμάνι,

σε άλλο μαύρο πέλαγος αρχίζει άλλη μάχη,

στο πέλαγος το σκοτεινό και του καπνού ντουμάνι.

Στο πέλαγος τούτο της βρωμιάς και της ακολασίας,

θυμάται που ναυάγησε και όρκο είχε κάνει,

ζητώντας την απόλαυση σε ώρα απελπισίας,

τώρα ζητά τη λύτρωση τον πόνο του να γιάνει.

Και να ξεχάσει προσπαθεί ο νους του όσα βγάζει,

της ναυτικής του της ζωής στα διάφορα πελάγη,

στο πέλαγος τ’ ωκεανού π’ ο θάνατος ουρλιάζει,

στο πέλαγος του λιμανιού της ηδονής αρπάγη.

Το αλκοόλ για συντροφιά την νικοτίνη αρπάζει,

πόνος βαρύς της μοναξιάς παντού τον αγκαλιάζει,

σαν τα ποτήρια γρήγορα αδειάζουν και γεμίζουν,

τα χνώτα, η ανασαιμιά, μαύρο καπνό μυρίζουν.

Και προσπαθεί με το ποτό τον πόνο του να πνίξει,

για να γλυκάνει την καρδιά σ’ αυτήν εδώ την άκρη,

στο πέλαγος της λησμονιάς τις πίκρες του να ρίξει,

αρμύρα έχει η θάλασσα αρμύρα και το δάκρυ.

Να νιώσει λίγη ζεστασιά να νιώσει αναγάλλια,

να φθάσει σε χαράς κορφές έστω για λίγο μόνο,

και η ματιά του να σταθεί σε ρόδιν’ ακρογιάλια,

ΧΑΡΕΣ που ξεπληρώνονται μονάχα με τον ΠΟΝΟ.

-------------

Απονομή Γ΄ ΒΡΑΒΕΙΟΥ από τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ

ΟΜΙΛΟ ΚΥΠΡΙΩΝ στον Παγκόσμιο Λογοτ. Διαγωνισμό 2018