ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΕΤΑ ΕΛΕΟΣ ΤΗΣ / Δούμου Στέλλα

 

Της διάβαζε τα ποιήματα που έγραφε
Ύστερα τα έπνιγε στον ασβέστη σαν γατιά
Και την παρατούσε με λύσσα
Για να την κάνει να κλαίει
Αργότερα, όταν κανείς δεν κοιτούσε
Τα έθαβε μ’ ένα φτερό για σημάδι
Για να πετάξουν ξανά
Κατά το μέγα έλεος της
Ούτε κι ο ίδιος δεν ήξερε πόσο την αγαπούσε.